Hemen her şirket, bir sürü dernek, birlik ya da meslek örgütüne her yıl avuç dolusu aidat öder. Her sene, istisnasız bu aidatlara zam yapılır. Her yıl çoğunlukla Ocak ayında, ilgili derneklerden e posta üzerine mesaj yağar aidat zamanı geldi şu hesaba gönderin şeklinde. Bu kadar yılda anlamayı başaramadığım konu ise şudur: Bu birlik, dernek ya da topluluklar onlara her yıl aidat ödeyen biz kurumsal üyeleri için ne yapmaktadırlar?
Bu tür birlik, dernek ya da STK\’larda görev alan, gayret eden dostlarım lütfen alınmasınlar. Yalnızca merak ediyorum. Her ay bir panel ya da şu aralar moda deyimi ile webinar organize edip uzun ve neredeyse kimsenin dinlemediği konuşmalar düzenlemek, bayram, yılbaşı vb günlerde atılan kutlama mesajları, ilgili sektör mevzuatında yapılan değişiklikleri yine e-posta yolu ile bildirmek dışında bu üye toplulukları ne yapmaktadır? Pardon! Kimileri her yıl alacak olanın önceden belli olduğu bir kısım \’yılın ödülü\’ törenleri de düzenliyorlar, hak yemeyeyim!
Kimse kusura bakmasın ancak bu birlik, dernek ya da meslek örgütlerinin büyük çoğunluğu; orada olmayı seven, bu yolla sosyalleşen, o örgütün ismi etrafında edinilen statü ile – Bu statü genellikle BAŞKAN dır ve yurdumda en sevilen hitap şekli haline dönüşen BAŞKANIM ifadesi ile bütünleşmiştir – boy gösterilen kurumsal oyun bahçeleridir. Üyelerine gerçek, elle tutulur, devrimsel tek bir katkı dahi sunmazlar. Buna gerek de yoktur çünkü bizler yani \’kurumsalları\’ yöneten profesyoneller bu birlik, dernek ya da örgütlere her sene hiç tartışmadan o aidatların ödenmesi için önümüze gelen ödeme emirlerini imzalarız. Her imza atışımızda da aklımıza şu gelir: Şimdi, biz bu parayı neden ödüyoruz?
Ben bir turizm işletmecisiyim. Şu soruyu sormaya hakkım olduğunu varsayıyorum: Turizm camiasının bilinen en büyük iki derneği / örgütü; 2021 yılına geldiğimiz şu dönemde neredeyse tam 40 yıldır uğraşılan turizm meslek yasası konusunda ne kadar ve nasıl bir yol kat etmiştir? Ne yapmıştır? Bu mesleği, bunca uzun süredir yapınca geçmişten bugüne değişen herhangi bir şey olmadığını görmek hiç de zor olmuyor. Ancak bizler başta bu iki örgüt olmak üzere daha bir çoğuna her yıl zamlanarak gelen aidatları ödemeye devam ediyoruz.
Bizim dernek / örgüt işlerimiz tıpkı yapmaya çalıştığımız fuarlara benziyor. Hani çoğunluğun \’\’gidip iki insan görürüm\’\’ diye uğradığı ve öğleden sonra 15:00 itibarı ile \’keyif\’ yapmaya başladığı ve başından sonuna tek bir ticari aksiyonun olmadığı fuarlara. Bizim iş yapmaya gönlümüz yok. İhtiyacımız olan sadece kurumsal oyun bahçeleri.
Bu noktada ayırmak istediğim bir dernek var. İsmini de vererek bu konuda Türkiye\’nin en özel işlerini yaptığını vurgulayıp haklarını teslim etmem gerek. Mersin Turizm Fakültesi Mezunları ve Mensupları Derneği : METIOD. Mezunu olduğum okulun derneği olan bu örgüt, bugüne dek ödemeye gayret ettiğim küçücük aidatın hakkını vermek adına çılgınca işler yapıyor.
Öncelikle dünyanın dört bir yanına dağılmış mezunları eli ile müthiş bir ağ kurmuş durumdalar ve yurt içinde / dışında inanılmaz bir dayanışma örneği sergiliyorlar.
Derneğin şubeleri o kadar aktif ki neredeyse her gün bir yerlerde iş arayan bir mezun ya da öğrenci ile bir işvereni buluşturabiliyor, istihdam sağlayabiliyor, iş olanakları geliştirebiliyorlar.
Üstelik öyle \’Başkanım\’ dertleri falan da yok. Sanki hala okulun bahçesindelermişcesine coşku ile, karşılıksız ve süssüz çalışıyorlar. 40,50 hatta 60 yaşına yaklaşmış insanlar sanki az önce dersi bitmiş öğrenci enerjisindeler.
İş ve bağlantı için bu kadar emek verirken, (salgın öncesinde) neredeyse her ay şube bazında, yılda bir kez de tüm ülke çapında bir yerde; 48-72 saat süren bildiğiniz \’kongre\’ tadına buluşmalar gerçekleştirip hem bağlarını sıkı tutuyorlar hem de çılgınlar gibi eğlenebiliyorlar. Bu buluşmalara katılan mezun / mensup sayısı da her yıl çok büyük bir oteli \’yıkacak\’ ebatta oluyor. Öyle 100-200 katılımcıdan söz etmiyorum.
İşlerimden ve a-sosyalliğimden dolayı aidat ödemek dışında onlara hiç bir katkı veremesem de, neredeyse hiç bir buluşmalarına katılamasam da beni buluyor / bana ulaşıyor ve işe ihtiyacı olan üyelerimizi öneriyorlar. Bu sayede yönetmeye gayret ettiğim grubun son açılan otelinde \’bizden\’ iki kişi daha çalışmaya başlayabiliyor. Sonuç alınıyor, ilerleniyor. Sanırım talep edilen en \’hayırlı\’ aidat bu.
